De competitie lag een week stil omdat de 8ste finales van de nationale beker op het programma stonden. De loting had uitgewezen dat we af mochten reizen naar Kampen. Kampen uit is altijd lastig, eerste competitiewedstrijd hebben we daar immers 2-3 verloren. De lange autorit zijn we inmiddels wel gewend en is een goede training voor volgende week als we voor de tweede maal dit jaar naar Groningen afreizen voor een wedstrijd. Eerst deze wedstrijd maar is spelen.
De hal in Kampen is niet heel groot, maar was helemaal gevuld met supporters. Die supporters waren weer goed gevuld met bier, wat voor een hoop gezang zorgt. Aan de sfeer heeft het niet gelegen. Persoonlijk vind ik het heerlijk in zo’n “kleine” hal vol met supporters. 100 x beter dan in een enorme “topsport” hal. Ook deze week was er weer een heel aantal supporters mee gereisd uit Zevenhuizen, dus vak ZVH zat weer goed vol.
De wedstrijd begon met veel service fouten van onze kant, waar ze dat aan de andere kant een stuk beter op orde hadden. De diagonaal van Kampen had er ook veel zin in en stond er vrolijk op los te slaan. Dit had als gevolg dat met 25-18 de set verloren ging, maar omdat de serve zo slecht was en er wat persoonlijke domme fouten in zaten, hadden we toch het gevoel dat het moest kunnen. Vol goede moed begonnen we aan de tweede set. We werden iets beter, Kampen kreeg het was lastiger. Het werd spannend, maar niet spannend genoeg. 25-22 was de eindstand en voor we het doorhadden stond het alweer 2-0 voor Kampen.
Onze grote veerkracht dit seizoen moest dan de doorslag gaan geven. We kregen het voor elkaar, van 2-0 achter naar 2-2. Het tij was weer gekeerd en wie het eerst bij de 15 zou zijn, mocht naar de kwartfinale. Helaas mocht het niet zo zijn. Waar er met 8-6 in het voordeel van Kampen werd gewisseld werden de rally’s allemaal door de Kampenaren gewonnen en met 15-9 was het gedaan. We werden compleet weggespeeld, de blokkering was 1 op 1 en dan is het niet te houden tegen die mannen.
De beker winnen is een onmogelijke opgave, dus een verlies is minder pijnlijk dan in de competitie. We verliezen er weinig mee, behalve een potje tegen Zwolle. Een eredivisieclub die we zeker kunnen pakken en dan sta je in de halve finale. Als als als, we hebben er niks aan. Toch voelt deze nederlaag mega k*t, ook al is het de beker. Ik kan heel slecht tegen mijn verlies en heb vaak wel de zondag nodig om dat een beetje aan de kant te zetten. Het is nu maandag en het is nog niet uit mijn hoofd. Het was zo’n ontzettend mooie kans geweest om de “final four” van de beker te halen. Want ik weet zeker dat Zwolle in ons Swanla niks te vertellen heeft.
De serve en de blokkering hebben ons zeker de das om gedaan. Waar sommige jongens op de trainingen de passing het veld af serveren, komt dit in de wedstrijden zelden tot uiting. Of wij kunnen niet passen, of we moeten het in het hoofd is een keertje op orde krijgen. De blokkering wordt hard aan gewerkt op de trainingen en is één van de lastigste dingen in het volleybal. Je bent altijd in het nadeel ten opzichte van een aanvaller. Die hoger zit, meer tijd heeft en de bal kan besturen. Soms zijn we gewoon domweg te klein en wordt er over je heen geslagen. Maar één ding is zeker, nee we winnen niet de beker, hier is nog heel veel winst te behalen. In combinatie met een betere serve zal dit ook stukken beter gaan, omdat de passing dan uit het net blijft en het blokkerend veel beter dicht te lopen is.
Een spannende pot, vele complimenten van de tegenstander en het publiek later kopen we er allemaal niks voor en rest ons alleen nog de competitie. Deze brengt ons in Groningen, een cleane overwinning kan hopelijk het waardeloze gevoel van zaterdag wegvegen. We zien je heeeeel misschien wel in Groningen en anders tot de 15de in Swanla.